متولد ۱۲۹۶ اهل قائم شهر و از نوازندگان بنام تار ایران بود. لطف الله مجد از کودکی به تار ونواختن آن علاقه ی وافری داشت و همین اشتیاق بود که وی را به سوی این ساز کشاند. گفته اند در انباری منزل آنها در شاهی (قائمشهر) تار شکسته و رنگ و رو رفته ای بوده که مجد همیشه ساعتها با این ساز شکسته، تمرین میکرد. همین عشق و علاقه و تمرین های فراوان موجب شد که وی از دروس خود عقب بماند.
پدرش که این وضع را مشاهده می کند نسبت به او سخت گیری می کند و دیگر اجازه نمیدهد که ساز بزند. با گریه و التماس به پدر قول میدهد که دروس خود را بخوبی بخواند و در عوض پدرش به او اجازه ی نواختن تار را بدهد. پدر قبول میکند به این شرط که به دنبال کلاس موسیقی و نزد استاد نرود. او نیز به پدرش قول میدهد و تا آخر هم نزد هیچ استادی نرفت.
لطف الله مجد در سال ۱۳۰۸که بیش از دوازده سال از سنش نمی گذشت، رسما نواختن تار را با ممارست و کوشش فراوان آغاز کرد. هر جا که صدای سازی می شنید، به سراغ آن می رفت و به دقت به آن نوا گوش فرا می داد. در راه کسب این هنر، تنها ذوق خوش و استعداد خود را به کار گرفت و نواختن این ساز را با شنیدن و تمرین به خوبی یاد گرفت.
پس از چندی مجد،یکی از نوازندگان بنام تار شد و با اینکه استاد به خود هرگز ندید و رنج شاگردی کمتر متحمل شده بود، آنقدر پر شور و دلنشین و با جذبه تار می زد که بی اختیار شنونده را به سوی خود جذب می کرد.
معروفیت:
نخستین بار در پارک نصرت الدوله فیروز و سپس در تالار فرهنگ در حضور جمعیت نوازندگی کرد. وی در اوایل دهه ی ۱۳۳۰وارد رادیو شد.
بعد از نسل قدیم نوازندگان تار در رادیو (مانند علی اکبر شهنازی و مرتضی نی داود)،او و جلیل شهناز نسل جدید نوازندگان تار رادیو بودند که در آن روزگار و حال و هوا محبوبیت بسیاری یافتند. از او برنامه های زیادی به همراه حسین تهرانی، رضا ورزنده، علی تجویدی و پرویز یاحقی باقی مانده است.
زندگی‌نامه و فعالیت‌هنری لطف‌الله مجد
لطف الله مجد از آغاز تأسیس انجمن موسیقی ملی ایران یکی از نوازندگان با ارزش ارکستر آن هنرستان بود. دو عدد از آهنگ‌هایی که ساخته بود و شهرت فراوان یافت را با همکاری این انجمن اجرا کرد.
بعد از نوازندگان دوره اول همچون درویش‌خان و مرتضی نی‌داوود، لطف‌الله مجد و فرهنگ شریف و جلیل شهناز ادامه دهنده راه و نوازندگان برتر تار در رادیو ایران بودند.
درگذشت لطف الله مجد
لطف الله مجد در آذر ۱۳۵۷ در تهران به دلیل سکته درگذشت.
برنامه های زیادی همراه با هنرمندان بزرگی همچون علی‌اصغر بهاری اجرا کرده است. از معروفترین همکاری‌های او جشن هنر شیراز ذر سال ۱۳۴۹ می‌باشد.
جشن هنر شیراز 1349:
