دکتر سید مجتبی سیدین استاد پیشکسوت بخش پریودونتیکس دانشکده دندانپزشکی دانشگاه شهید بهشتی. یکی از مطرح ترین نامهای رشته پریودونتیکس و ایمپلنت ایران محسوب می شود که سابقه درخشانی در امور آموزشی و پژوهشی داشته است. دکتر سیدین یکی از اعضای هیات موسس انجمن پریودونتیستهای ایران بودند. در حال حاضر ریاست هیات مدیره مرکز ایمپلنت های دندانی ایران(IRANCOI)، نمایندگی اصلی ICOI در کشور ما را برعهده داشته و در عین حال نایب رییس انجمن ایمپلنتولوژی ایران نیز هستند.
زندگینامه دکتر سید مجتبی سیدین از زبان خودشان:
من متولد شهر قائمشهر هستم و دیپلم خودم را از دبیرستان هدف شماره ۱ تهران اخذ کردم. ورودی دوره اول دانشکده دندانپزشکی شهید بهشتی(دانشگاه ملی سابق) بودم و در سال ۱۳۵۰ فارغ التحصیل شدم. بعد از سربازی در سپاه بهداشت برای گرفتن تخصص به آمریکا رفتم. در همان دوران دانشجویی ازدواج کردم و در دوران سربازی پسرم علی به دنیا آمد. او هم مثل من پریودونتیست(جراح و متخصص بیماریهای لثه و بافتهای نگهدارنده دندان) و عضو هیات علمی دانشگاه پیتسبورگ آمریکا است. یک دختر هم به نام مریم دارم که او هم پریودونتیست و عضو هیات علمی دانشکده دندانپزشکی فیلادلفیا است.
تخصص پریودونتیکس
من به پریو(پریودونتیکس) علاقه زیادی داشتم. در دوران دانشجویی استادی داشتیم به نام آقای دکتر عدالت که ریاست دانشگاه ملی را برعهده داشته و همزمان مدیر گروه بخش پریو هم بودند. ایشان از من خواست برحسب معدلی که داشتم بورسیه دانشگاه ملی بشوم و اندو(درمان ریشه) بخوانم. من علاقه ای به اندو نداشتم و تصمیم گرفتم پریو بخوانم که دکتر عدالت هم موافقت کردند.
دانشگاه پیتسبورگ
سال ۱۹۷۴ به آمریکا و دانشگاه پیتسبورگ رفتم. در دانشگاه مدیر گروه ما دکتر بام همرز بود که یکی از محققین برجسته ایمپلنت محسوب می شود. من در آن دوران افتخار شاگردی ایشان را داشتم. بعد از اتمام تحصیلم در سال ۱۹۷۷ (۱۳۵۶)به ایران برگشتم.
بخش پریودونتیکس دانشگاه
چون بورسیه دانشگاه ملی بودم تبعا برای فعالیت به بخش پریو آنجا رفتم. رییس بخش ما دکتر عدالت بودند. کمی که گذشت مسوولیت آموزشگاه بهداشت دهان را به من دادند که آن را فعال کنم و خوشبختانه کار من در آنجا مورد پسند آقای دکتر عدالت قرار گرفت. بعد از مدتی هم به سمت معاونت آموزشی دانشکده منصوب شدم. من در دو دوره مختلف مدیر گروه بودم و در بخش تخصصی هم فعالیت می کردم. وقتی من به ایران برگشتم بخش تخصصی ما دومین سالی بود که رزیدنت گرفته بود و از این جهت قدمت زیادی دارد.
دبیری شورای تخصصی
در سال ۱۳۶۸ دکتر ایرج فاضل که وزیر علوم بودند سمت دبیری شورای تخصصی دندانپزشکی را به من پیشنهاد کردند. مدتی هم در وزارتخانه در بخش تحقیقات دندانپزشکی در معاونت پژوهشی فعالیت می کردم. در زمانی که در وزارتخانه مشغول بودم زیاد نمی توانستم به دانشکده بروم ولی با این حال هفته ای یک روز به بخش می رفتم و در قسمت تخصصی تدریس می کردم.
استاد گروه پریودونتیکس
بعد از ۴ سال که در وزارتخانه(دبیر شورای تخصصی و سرپرست تحقیقات دندانپزشکی معاونت پژوهشی) فعالیت می کردم دوباره به بخش برگشتم و برای مرتبه دوم مدیر گروه شدم. چندین سال طبق امتیازات وزارتخانه، ما بهترین بخش پریو و به تبع آن بهترین دانشکده دندانپزشکی بودیم. من در سال ۱۳۷۰ به مقام استادی رسیدم. در سال ۱۳۸۴ هم بعد از ۳۰ سال فعالیت خواهش کردم که مرا بازنشسته کنند. بعد از بازنشستگی هم بیشتر به فعالیتهای مربوط به انجمن پریو پرداختم که جزء هیات موسس آن بودم.
آشنایی دکتر سید مجتبی سیدین با ایمپلنت
اولین بار ترم اول سال اول دوره تخصصی پریودونتیکس در آمریکا در پیتسبورگ بود که با ایمپلنت آشنا شدم. آن موقع ایمپلنت ها هنوز بصورت بلید(blade/تیغه ای) بودند.
دکتر بام همرز، سابقه طولانی در این زمینه داشتند و تحقیقات فراوانی درباره ایمپلنت های بلید انجام داده بودند. من هم بشدت به این درمان علاقه مند شدم.
به دلیل فعالیت هایی که در بخش داشتم دکتر بام همرز قبول کرد که من به مطب خصوصی اش بروم و آنجا از نزدیک شاهد درمانهای او باشم. من در ابتدا آبزرور(observer) بودم ولی بعد دکتر اجازه داد تا موقع جراحی ایمپلنت دستیار ایشان باشم. البته ایشان فقط کارهای جراحی را انجام می داد و یک پروستودونتیست به نام دکتر ملیر کارهای پروتزی را بر عهده داشت.
تحقیقات در زمینه کورونت (Corvent)
مدتی بعد در بخش پریو دانشگاه پیستبورگ تحقیقات در زمینه ایمپلنتهای کورونت(corvent) آغاز شد. آن موقع هنوز پرفسور برنمارک پروتکل معروف خود را ارائه نکرده بود ولی صحبتهایی در این زمینه مطرح می شد. ما رزیدنت ها آن موقع نمی توانستیم خودمان این درمان را انجام بدهیم ولی تمام مبانی نظری ایمپلنت را دکتر بام همرز به ما تدریس میکرد.
آشنایی با پروتکل برنمارک
چند سال بعد از بازگشت به ایران، در چند ژورنال مختلف از کار دکتر برنمارک مطلع شدم و کمی بعد برای دیدن یک دوره دو هفته ای پریو به سوئد رفتم. در آنجا در ذیل همان دوره، درباره سیستم نوین ایمپلنت هم آموزش دیدم. استاد ما در آن دوره دکتر لینده بود. مدتی بعد درمان ایمپلنت را آغاز کردم و الان حدود ۲۵ سال است که در زمینه جراحی ایمپلنت مشغول فعالیت هستم.
سید مجتبی سیدین اولین دیپلمات بورد ICOI در ایران
ICOI یک کمیته علمی آموزشی تحقیقاتی و البته غیرانتفاعی بین المللی است که در سراسر دنیا شعبه دارد. ICOI بزرگترین سازمان مرتبط با ایمپلنت در دنیا بوده و تعداد بسیار زیادی از دندانپزشکان سراسر دنیا عضو آن هستند. حدود ۱۰ سال هست که من عضو ICOI هستم. بعد از عضویت، مراحل fellow و دیپلمات را گذراندم. بعد متوجه شدم که اولین دندانپزشک ایرانی هستم که دیپلمات بورد ICOI را دریافت کرده است. البته بعد از من عزیزان دیگری هم آمدند و این مدارج را طی کردند.
یکی از هفت مرکز اصلی
چندی پیش از کمیته مرکزی ICOI با من صحبت کردند که من پرزیدنت آنها در ایران باشم. مرکز ما ابتدا affiliate (عضو وابسته) بود مثل سایر گروهها در باقی کشورها. چند دوره سخنرانی و نشست داشتیم، تابستان ۹۳ یک کنگره بین المللی در کوش آداسی به ریاست جناب آقای دکتر غلامرضا غزنوی و نیز یک کنگره در خردادماه ۹۴ برگزار کردیم.
در این کنگره اخیر جمعی از برترین سخنرانان رشته ایمپلنت به ایران آمده و سخنرانی داشتند.
پروفسور کنث جودی ریاست کل ICOI نیز به ایران آمده و شخصا مدارک مربوط به فلوشیپ، مسترشیپ و دیپلماتهای ICOI را اهدا کردند.
در سال ۱۳۹۳، بخاطر فعالیتهایی که داشتیم از طرف کمیته مرکزی ICOI در آمریکا مرکز ما را بعنوان شعبه اصلی و مرکزی(component) پذیرفتند.
بجز ما تنها ۶ کشور کانادا، استرالیا، چین، هندوستان، آمریکا و آلمان نمایندگی اصلی ICOI هستند. از ۳۷ سال قبل از آن هیچ کشوری نتوانسته بود یکی از نمایندگی های وابسته خود را به رتبه نمایندگی اصلی ICOI ارتقا دهد. که افتخار بزرگی برای کشور ما و دندانپزشکی ایران محسوب می شود.
